VoIPچگونه كار می كند ؟

در گذشته ای نه چندان دور ، پيشگامان عرصه های علمی به اين نتيجه رسيدند كه می توان يك سيگنال را به صورت ديجيتال و در يك مسافت طولانی ارسال نمود . بدين منظور می بايست قبل از ارسال سيگنال ، آن را با استفاده از يك مبدل آنالوگ به ديجيتال(ADC) ، ديجيتال و سپس ارسال و در نقطه پايانی انتقال،با استفاده از يك مبدل ديجيتال به آنالوگ(DAC) مجددا" آن را به آنالوگ تبديل نمود .
فن آوری VoIP نظير آنچه اشاره گرديد كار می كند . در ابتدا ، صدای ديجيتال شده در بسته های اطلاعاتی قرار می گيرد و پس از ارسال در مقصد مجددا" به صوت تبديل می گردد. با ذخيره اطلاعات به فرمت ديجيتال می توان بر روی آنان كنترل بهتری را اعمال نمود . مثلا" می توان آنان را فشرده ، مسير آنان را تعيين و يا آنان را به يك فرمت جديد ديگر تبديل نمود .
شبكه های مبتنی‌ بر پروتكل TCP/IP از بسته های اطلاعاتی IP تشكيل می گردند كه شامل يك هدر ( برای كنترل ارتباطات ) و يك paylaod به منظور مبادله داده می باشند . فن آوری VoIP از بسته های اطلاعاتی IP به منظور حركت در شبكه و رسيدن به مقصد نهائی استفاده می نمايد

Voice (source) - > ADC - - - Internet - - - DAC - > Voice (dest)

مزايای استفاده از VoIP نسبت به PSTN

در زمان استفاده از خطوط PSTN ، كاربران عملا" هزينه زمان استفاده شده توسط شركتی كه مديريت خط PSTN را برعهده دارد ،‌ پرداخت می نمايند و هر اندازه كه بيشتر با تلفن صحبت نمايند هزينه بيشتری را نيز می بايست پرداخت نمايند. علاوه بر اين ، نمی توان بطور همزمان با بيش از يك شخص گفتگو نمود .در فن آوری VoIP می توان هر زمان و با هر شخص گفتگو نمود .
كافی است كه در آن مقطع زمانی ساير افرادی كه شما می خواهيد با آنان گفتگو نمائيد نيز به اينترنت متصل شده باشند . مكالمه برقرار شده تا زمان دلخواه ( مستقل از هزينه های مربوطه ) می تواند ادامه يابد. علاوه بر اين ، می توان در يك زمان با چندين نفر گفتگو نمود . در زمان گفتگو با ساير افراد و بطور همزمان می توان با آنان داده ئی ( نظير تصاوير ، نمودارها و تصاوير ويديوئی ) را نيز مبادله نمود .
چرا تاكنون از اين فن آوری در ابعاد گسترده ای استفاده نشده است ؟
در اين بخش لازم است به برخی مسائل حاصل از ائتلاف بين معماری VoIP و اينترنت اشاره گردد. مبادله داده صوتی می بايست به صورت بلادرنگ و بدون توقف انجام گردد و اين موضوع با معماری نامتجانس اينترنت كه ممكن است از تعدادی روتر ( ماشين هائی كه مسيريابی بسته های اطلاعاتی را انجام می دهند ) به منظور مسيريابی بسته های اطلاعاتی استفاده نمايد، همخوانی نداشته و می تواند باعث بروز مسائل خاصی نظير افزايش زمان RTT ( برگرفته Round Trip Time ) گردد . بنابراين ، می بايست با اعمال تغييرات لازم و بكارگيری فن آوری های ديگر ، زمينه استفاده موثر از فن آوری VoIP را فراهم نمود .
نحوه ايجاد يك اتصال VoIP
برای ايجاد يك ارتباط مبتنی بر VoIP ،‌ می بايست مراحل زير را دنبال نمود تمامی مراحل می بايست به صورت بلادرنگ انجام گردد.
1. تبديل سيگنال آنالوگ به ديجيتال : تبديل سيگنال صوتی آنالوگ به سيگنال ديجيتال ( مجموعه ای از صفر و يك ) توسط يك مبدل آنالوگ به ديجيتال ( ADC )
2. فشرده سازی سيگنال ديجيتال : پس از تبديل سيگنال صوتی به ديجيتال ، بيت های موجود می بايست بر اساس يك فرمت مناسب فشرده تا آماده ارسال گردند . در اين رابطه از پروتكل های متعددی استفاده می گردد . PCM و استاندارد ITU-T G.711 نمونه هائی در اين زمينه می باشند .
3. استفاده از يك پروتكل بلادرنگ : در اين مرحله ، بسته های صوتی در بسته های اطلاعاتی و با استفاده از يك پروتكل بلادرنگ ( عموما" RTP بر روی UDP ) قرار می گيرند.
4. استفاده از يك پروتكل سيگنالينگ : در اين مرحله لازم است از يك پروتكل سيگنالينگ به منظور فراخوانی كاربر استفاده گردد . پروتكل ITU-T H323 نمونه ای دراين زمينه می باشد .
5.تبديل سيگنال ديجيتال به آنالوگ : در سمت گيرنده ، می بايست بسته های اطلاعاتی از يكديگر مجزاء ، داده ها استخراج و به سيگنال های صوتی آنالوگ تبديل و در نهايت برای كارت صدا و يا تلفن ارسال گردند